Mijn verhaal: Anna Ruth
Ik was 7 jaar oud toen ik naar Tanzania ging. Opgegroeid aan de voeten van de Kilimanjaro als een missionariskind. Tien jaar lang heb ik Tanzania mijn thuis genoemd, immers het is waar ik woonde. Vele jaren erna noemde ik Tanzania nog steeds mijn thuis omdat daar mijn hart was. Terug in Nederland om een universitaire opleiding te volgen en een goede baan te vinden, weerhielden mij er niet van om keer op keer terug te gaan naar verschillende Afrikaanse landen om daar vrijwilligerswerk te doen. De band met Afrika was te sterk.
Viereneenhalf jaar lang werkte ik op internationale Christelijke schepen en altijd speelde de vraag: waar wil God mij laten leven en werken? Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat de oplossing in mijn hart lag: Afrika. Ik vroeg God één vraag: waarom wilde ik terug naar Oost-Afrika? Wat het omdat ik hier een heerlijke jeugd had gehad of ben ik in Tanzania opgegroeid met het doel dat ik er ooit weer zou terug komen? Het werd mij duidelijk dat ik niet terugwilde naar mijn jeugd, maar dat Oost-Afrika mijn toekomst was en God had mij daar op voorbereid.
Vaak heb ik me afgevraagd hoe ik de wezen kon helpen. Ik leefde met ze mee, de kinderen die niet veel hebben en geen doel voor de toekomst hebben. Ik verzamelde meer en meer kennis over de meisjes die in verschillende vormen van slavernij werken, wat de slavernij met hen doet. Meer en meer wilde ik hen helpen. Door deze research leerde ik ook mezelf steeds beter kennen en werd met de dag zelfverzekerder dat ik een instituut zou kunnen oprichten en runnen met als doel het helpen van deze meisjes.
Samenwerken - dat is waar ik in geloof. Het samen brengen van verschillende vaardigheden en kennis. Samenwerking maakt dingen beter en efficiënter. Men kijkt vaak alleen naar wat men niet kan, ik geloof ik wat men WEL kan!
Bij het organiseren van mijn verhuizing naar Oost-Afrika ontmoette ik Simon. Hij werkte ook op de schepen en wilde terug naar Oost-Afrika om weduwen, tienermoeders en anderen helpen door onderwijs. We zagen onze achtergronden, onze talenten, onze visies samensmelten alsof we partners waren, alsof het zo bedoeld was. Het was God die ons bij elkaar bracht op precies het perfekte moment. We waren beide overtuigd dat het God's plan voor ons is.
Ik was zo enthousiast toen we werkten aan het project om een school voor meisje te bouwen. Hier zouden ze onderwijs genieten om zo hun leven te veranderen. Tienermoeders zonder hoop die alleen in hun eigen tuin kunnen werken, jonge meisjes opgesloten in een huwelijk met een oude man, vrouwen net uit de slavernij en zo vele anderen. Allemaal een levensgrote verandering door onderwijs!
